Του Ειδικού Συνεργάτη.
Το ζήτημα των ημερήσιων αποζημιώσεων των στρατιωτικών στην Ελλάδα αποτελεί ένα χρόνιο πρόβλημα που αναδεικνύει την άνιση μεταχείριση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων σε σχέση με τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους. Παρά τις συνεχείς υποσχέσεις και τα νομοθετικά πλαίσια που έχουν θεσπιστεί κατά καιρούς, οι στρατιωτικοί εξακολουθούν να λαμβάνουν σημαντικά χαμηλότερη αποζημίωση σε σύγκριση με άλλους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα.
Ιστορική Αναδρομή και Νομοθετικές Ρυθμίσεις
Η ημερήσια αποζημίωση για το στρατιωτικό προσωπικό ρυθμίζεται από το Προεδρικό Διάταγμα 200/1993, το οποίο καθορίζει το καθαρό ποσό αποζημίωσης στα 26,40 ευρώ. Αυτό το ποσό παραμένει αμετάβλητο εδώ και δεκαετίες, δημιουργώντας μια έντονη αίσθηση αδικίας μεταξύ των στρατιωτικών, οι οποίοι συχνά αναγκάζονται να μετακινούνται για την εκτέλεση των καθηκόντων τους υπό δύσκολες συνθήκες.
Αντίθετα, με τον Νόμο 4336/2015, η ημερήσια αποζημίωση για τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους ορίστηκε στα 40 ευρώ. Παρόλο που ο ίδιος νόμος προέβλεπε ότι εντός εννέα μηνών θα έπρεπε να ρυθμιστεί το θέμα της αποζημίωσης των στρατιωτικών μέσω Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ), κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Αυτή η αδράνεια της πολιτείας οδήγησε σε μια διαρκή κατάσταση άνισης μεταχείρισης, που παραμένει ανεπίλυτη μέχρι σήμερα
Νομοθετικές Απογοητεύσεις και Νέες Μειώσεις
Το πρόβλημα επιδεινώθηκε περαιτέρω το 2021 με την ψήφιση του Άρθρου 87 του Ν. 4864/2021, όπου το Υπουργείο Οικονομικών ανέβαλε την έκδοση του αναγκαίου Προεδρικού Διατάγματος, παρατείνοντας την αβεβαιότητα για το στρατιωτικό προσωπικό. Το αποτέλεσμα αυτής της νομοθετικής καθυστέρησης είναι ότι οι στρατιωτικοί παραμένουν η μοναδική εργασιακή ομάδα του δημοσίου που δεν έχει δει την αποζημίωσή της να αναπροσαρμόζεται σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες.
Η κατάσταση χειροτέρεψε περαιτέρω το 2023 με την ψήφιση του Ν. 5079/2023, ο οποίος μείωσε την αποζημίωση για τις μετακινήσεις με ιδιόκτητο όχημα των στρατιωτικών, καθορίζοντας μια χαμηλότερη χιλιομετρική αποζημίωση στα 0,20 ευρώ ανά χιλιόμετρο. Η νέα αυτή ρύθμιση, σε συνδυασμό με τις αυξημένες τιμές καυσίμων, είχε ως αποτέλεσμα οι στρατιωτικοί να λαμβάνουν μικρότερη αποζημίωση σε σχέση με το παρελθόν, ενισχύοντας την αίσθηση αδικίας και απογοήτευσης.
Οι Επιπτώσεις της Αδικίας
Η συνέχιση αυτής της κατάστασης έχει σοβαρές επιπτώσεις όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο αλλά και στην ηθική και ψυχολογική κατάσταση των στρατιωτικών. Η αίσθηση της αδικίας και της υποτίμησης του έργου τους είναι έντονη, καθώς βλέπουν ότι η πολιτεία δεν αναγνωρίζει ούτε στο ελάχιστο την ιδιαίτερη φύση και τις απαιτήσεις του επαγγέλματός τους. Οι στρατιωτικοί συχνά εργάζονται υπό δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες, και η αδυναμία της πολιτείας να εξισώσει τις αποζημιώσεις τους με αυτές των άλλων δημοσίων υπαλλήλων επιδεινώνει το αίσθημα παραμέλησης.
Το Αίτημα για Δικαιοσύνη
Η συνεχιζόμενη αδιαφορία της πολιτείας για την αντιμετώπιση αυτής της ανισότητας είναι μη αποδεκτή. Είναι επιτακτική ανάγκη να εκδοθεί άμεσα το Προεδρικό Διάταγμα που θα καθορίσει τις αποζημιώσεις για τους στρατιωτικούς, εξισώνοντάς τες με αυτές των υπόλοιπων δημοσίων υπαλλήλων. Η αναγνώριση της συνεισφοράς των στρατιωτικών δεν πρέπει να περιορίζεται σε λόγια, αλλά να αντικατοπτρίζεται και στις οικονομικές απολαβές τους.
Μόνο έτσι μπορεί να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη και να δοθεί η δέουσα αναγνώριση στο έργο των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, που συνεχίζουν να υπηρετούν με αφοσίωση και επαγγελματισμό, παρά τις αδικίες που υφίστανται.