Κύριε Υπουργέ.
Με έγγραφό μας, το οποίο αποτέλεσε αντικείμενο κοινοβουλευτικής ερώτησης βουλευτών του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας, μεταφέραμε την αγανάκτηση συναδέλφων μας που καλούνται να μετακινηθούν (μετατεθούν) το προσεχές διάστημα, καθ΄ υλοποίηση σχετικών διαταγών της Υπηρεσίας, εξαιτίας των δυσβάσταχτων εξόδων μετάθεσης που καλούνται να καταβάλουν.
Στο παραπάνω πλαίσιο απαιτήσαμε τη(ν):
– Αύξηση της αποζημίωσης της μετακίνησης των στρατιωτικών στα σύγχρονα δεδομένα της ανατίμησης και της ακρίβειας.
– Πλήρη κάλυψη των πραγματικών εξόδων μετάθεσης.
– Διάθεση στρατιωτικών οικημάτων ή επιδότηση ενοικίου στο 100% για όλους.
– Αύξηση των οικονομικών αποδοχών των στρατιωτικών με τη θέσπιση νέου, σύγχρονου, δίκαιου και αξιοπρεπούς μισθολογίου.
Με απάντησή σας επί του απλού ερωτήματος που περιλαμβάνει τις αγωνίες των μετατιθέμενων στρατιωτικών «τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση για την αύξηση της αποζημίωσης μετάθεσης, που να ανταποκρίνεται στο πραγματικό κόστος μετακίνησης.», επαναλαμβάνεται η τυποποιημένη, συνηθισμένη και ξύλινη, πλέον, απάντηση, ότι «το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας αναλαμβάνει κάθε δυνατή πρωτοβουλία για τη βελτίωση των όρων εργασίας των στελεχών του, συμπεριλαμβανομένων αυτών που σχετίζονται με την παροχή στέγης και το ύψος της χρηματικής αποζημίωσης για τα έξοδα μετάθεσης του προσωπικού, στο πλαίσιο του προϋπολογισμού του και της ακολουθούμενης δημοσιονομικής πολιτικής, όπως αυτή καθορίζεται από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών.»
Η ανωτέρω απάντησή σας, ούτε επιλύει, ούτε πρόκειται να επιλύσει μελλοντικά τα προβλήματα των στρατιωτικών. Τουναντίον, προσθέτει ακόμα ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα της απαξίωσης και του εμπαιγμού των στρατιωτικών. Δεν είναι τελικά τυχαίο, που οι νέες και νέοι απόφοιτοι λυκείων γυρνάνε την πλάτη στην σταδιοδρομική εξέλιξη που προσφέρουν (;) οι Ένοπλες Δυνάμεις. Οι μισθοί πείνας, οι συνεχόμενες μεταθέσεις, των οποίων το πραγματικό τους κόστος δεν αποζημιώνεται, οι απλήρωτες υπερωρίες, η κουτσουρεμένη νυκτερινή αποζημίωση των ψίχουλων και τόσα άλλα, αρκούν να απομακρύνουν τους νέους και τις νέες από τις Στρατιωτικές Παραγωγικές Σχολές. Αυτό τελικά που πρέπει να αλλάξει και να αναπροσαρμοστεί, δεν είναι μόνο η ελάχιστη βάση εισαγωγής.
Καταληκτικά, για ακόμη μία φορά, σας καλούμε να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και να αντιμετωπίσετε με σύνεση, σοβαρότητα και ρεαλισμό τους στρατιωτικούς, επιλύοντας άμεσα, δραστικά και γενναία τα προβλήματά τους.