Γνωστά ή λιγότερο γνωστά είναι τα δεδομένα στην Πατρίδα μας σχετικά με την στρατιωτική εκπαίδευση και την συνέχεια μετά από αυτήν. Οι περισσότεροι πολίτες που ολοκληρώνουν την 9μηνη ή 12μηνη θητεία τους στον στρατό δεν ξανάρχονται σε επαφή με βασικές γνώσεις που έμαθαν ως οπλίτες, με ελάχιστες εξαιρέσεις μόνο γι’ αυτούς που καλούνται μία, δύο, τρεις φορές σε κάποιες τυπικές συντηρήσεις αργότερα.
Παρ’ όλο τον υφιστάμενο εξ Ανατολών κίνδυνο και το βάρος που πέφτει στην Εθνική μας Άμυνα, οι Έλληνες πολίτες εκπαιδεύονται ελάχιστα κατά την θητεία τους και ακόμα λιγότερο καλούνται μετά από αυτήν, είτε να συντηρηθούν στις βασικές γνώσεις, είτε να μετεκπαιδευτούν σε νέες τεχνολογίες και όπλα.
Για όσους δε πράγματι έχουν την θέληση και την επιθυμία να διατηρήσουν τις γνώσεις τους και τις ικανότητές τους, ή ακόμα περισσότερο να τις βελτιώσουν, ο Ε.Σ. έχει ως τώρα κλειστές τις πόρτες του, παρά το γεγονός πως μιλάμε για την εκδήλωση ενός ύψιστου βαθμού αισθήματος εθελοντισμού και προσφοράς από αυτούς τους πολίτες.
Έτσι γεννήθηκαν οι πρώτοι σύλλογοι εθελοντών εφέδρων, ως νομικά πρόσωπα και φορείς εκπροσώπησης πολιτών που επιθυμούν τα προαναφερθέντα, στο πλαίσιο του νόμιμου και του δυνατού, εννοώντας φυσικά πως δεν υφίσταται εκπαίδευση με πυροβόλα όπλα και αληθινά πυρομαχικά από τέτοιους συλλόγους, συνεπώς δεν γίνεται υποκατάσταση του Ε.Σ. Όμως διατελείται μία σπουδαία εκπαιδευτική και αθλητική δραστηριότητα με την χρήση εκδρομικού εξοπλισμού και ομοιωμάτων όπλων, νόμιμων βοηθημάτων εξομοίωσης και απεικόνισης ώστε οι συντηρούμενοι / εκπαιδευόμενοι πολίτες / οπλίτες να μπορούν στο μέτρο του δυνατού να διατηρήσουν αλλά και να βελτιώσουν μέσα από την πρακτική εξάσκηση τις ατομικές και ομαδικές τακτικές και δεξιότητές τους.
Αυτήν την προσπάθεια την πλαισίωσαν αρχικά Έφεδροι Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Οπλίτες, ωστόσο στην συνέχεια διανθίστηκε και οργανώθηκε και από Στρατιωτικούς εν αποστρατεία, οι οποίοι προσέφεραν απλόχερα τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους προς βελτίωση της εκπαιδευτικής προσπάθειας των εθελοντών Εφέδρων.
Ένας από αυτούς τους Συλλόγους είναι και ο Σύλλογος Στρατιωτικού Αθλητισμού Εφέδρων (ΣΣΑΕ), ο οποίος ξεκίνησε προ 20 ετών περίπου από μία ομάδα ανθρώπων που συμμετέχουν σε αγώνες και εκπαιδεύσεις στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό και μετεξελίχθηκε σε Σύλλογο με σκοπό τον Εθελοντισμό, την προσφορά στην Πολιτική Προστασία και φυσικά στην ανάπτυξη και διάδοση του στρατιωτικού αθλητισμού στα μέλη του.
Ενδεικτικά, κάποια από τα αντικείμενα ενασχόλησης είναι η διαβίωση/επιβίωση στην φύση, η πλοήγηση (μία προχωρημένου επιπέδου εκπαίδευση σε σχέση με απλά μαθήματα προσανατολισμού), η αναγνώριση σύγχρονων οπλικών συστημάτων γειτονικών χωρών, η ορθή διαβίβαση μέσω ασυρμάτου, η κλήση πυρών όπλων καμπύλης τροχιάς, οι πορείες μετά φόρτου, οι ατομικές τακτικές οπλίτη αλλά και ομαδικές τακτικές σε δομή περιπόλου, η άμυνα περιοχής, ο ορεινός αγώνας, η παράσχεση Α΄ βοηθειών μάχης, ο αμφίβιος αγώνας και πολλά ακόμη.
Απώτερος στόχος εκτός από το προφανές κέρδος της άθλησης και συναδελφικής φιλίας που διέπει τους εθελοντές, είναι η τεχνική αλλά και η ψυχολογική προετοιμασία των εφέδρων ώστε αν και όποτε κληθούν από την Πατρίδα στα όπλα, να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο έτοιμοι να αντεπεξέλθουν στο καθήκον που θα τους ανατεθεί.
Με το παρόν άρθρο φιλοδοξούμε να συστήσουμε την εθελοντική εφεδρεία στους αναγνώστες του ευρύτατου κοινού της φιλόξενης ιστοσελίδας του Ειδικού Τύπου “KranosGr“, και στην συνέχεια να αναλύσουμε και να εκθέσουμε έργα αλλά και προτάσεις που αφορούν και προσβλέπουν στην βέλτιστη κατ’ εμάς προετοιμασία των εφέδρων, οι οποίοι όπως παρατηρούμε στους πολέμους της “γειτονιάς” μας, (Αρμενία, Ουκρανία, Ισραήλ) θα κληθούν να σηκώσουν το βάρος μίας ενδεχόμενης πολεμικής συρράξεως στο μέλλον.
~Ομάδα Τύπου και Επικοινωνίας ΣΣΑΕ
