”Διάβασα το άρθρο του ειδικού συνεργάτη με τίτλο Από τον “επαγγελματία” στο θεσμικό ”στρατιωτικό οπλίτη”: Γιατί ήρθε η ώρα να αντικατασταθεί το ΕΠΟΠ από τον ΣΤΡΑΤΟΠ και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Για να μαθαίνει και ο λοιπός, εκτός στρατού, κόσμος (διότι η Άμυνα της Χώρας βάσει συντάγματος, αφορά όλους τους Έλληνες), είναι χρήσιμο να αναλύσουμε κάποια πράγματα.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η μετάβαση από το ΕΠΟΠ στον ΣΤΡΑΤΟΠ δεν είναι απλά μια αλλαγή ορολογίας για να νιώσουμε καλύτερα με τον εαυτό μας. Είναι, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι, μια ξεκάθαρη δήλωση: τελειώσαμε με την αντίληψη του στρατιωτικού ως ενός απλού “επαγγελματία” που κοιτάει το ρολόι για να σχολάσει. Γιατί, κακά τα ψέματα, ορισμένοι ΕΠΟΠ, ειδικά από τις παλαιότερες σειρές, ίσως να είχαν βολευτεί σε μια νοοτροπία “δημοσίου υπαλλήλου με στολή”, όπου η υπηρεσία αντιμετωπίζεται σαν αγγαρεία και το “επαγγελματίας” ήταν απλά μια δικαιολογία για να αποφεύγεται η ουσία της στρατιωτικής ζωής.
Ο ΣΤΡΑΤΟΠ, λοιπόν, αν θέλει να έχει νόημα, πρέπει να γίνει ο εφιάλτης αυτής της παλιάς, σκονισμένης νοοτροπίας. Πρέπει να σηματοδοτήσει το τέλος της εποχής όπου κάποιοι έβλεπαν τις Ένοπλες Δυνάμεις σαν μια ασφαλή “δουλίτσα” με προνόμια. Αν ο όρος αυτός δεν συνοδευτεί από μια ριζική αλλαγή νοοτροπίας, από την απαίτηση για συνεχή ετοιμότητα, αφοσίωση και πραγματική στρατιωτική συνείδηση, τότε θα είναι απλά μια ακόμα λέξη στο λεξικό.
Καιρός να ξεσκονιστούν λοιπόν όχι μόνο οι όροι, αλλά κυρίως τα μυαλά όσων επιμένουν να βλέπουν τη στολή σαν επαγγελματική αποκατάσταση και όχι σαν ύψιστο καθήκον. Ας πονέσει λίγο η αλήθεια, μήπως και ξυπνήσουν μερικοί από τον λήθαργο του “ΕΠΟΠ”.
Και για να είμαστε ακόμα πιο ξεκάθαροι: ο ΣΤΡΑΤΟΠ δεν έρχεται για να χαϊδέψει αυτιά, ούτε για να γίνει απλά μια “νέα ετικέτα σε παλιό μπουκάλι”. Αν κάποιοι ΕΠΟΠ – ξέρουν αυτοί ποιοι είναι – νιώθουν ήδη μια κάποια ενόχληση, έναν κνησμό στη σκέψη ότι το “επαγγελματίας” που τους βόλευε τόσα χρόνια πάει περίπατο, τότε μάλλον είμαστε σε καλό δρόμο.
Γιατί ο ΣΤΡΑΤΟΠ δεν είναι για όσους έμαθαν να μετράνε τις μέρες για την άδεια ή να ψάχνουν τρόπους να “ξεγλιστρήσουν” από τις δύσκολες αποστολές. Είναι για αυτούς που καταλαβαίνουν ότι η στολή δεν είναι απλά ρούχο εργασίας, αλλά σύμβολο ευθύνης που δεν “βγαίνει” με το σχολαστικό ωράριο.
Ίσως ο όρος ΕΠΟΠ, στην πορεία, να λειτούργησε και σαν ένα βολικό άλλοθι για μια μερίδα που δεν ήθελε να “ιδρώσει τη φανέλα”. Επαγγελματίας είμαι, ό,τι λέει η σύμβαση, και μέχρι εκεί. Ο ΣΤΡΑΤΟΠ, όμως, δεν έχει σύμβαση με ωράριο, έχει όρκο στην πατρίδα και διαρκή αποστολή. Κι αν αυτό ακούγεται παλιομοδίτικο ή υπερβολικό σε κάποιους “σύγχρονους επαγγελματίες” που βολεύτηκαν στην ιδέα της “εργασιακής σχέσης”, τότε ίσως απλά να μην έχουν καταλάβει ακόμα τι σημαίνει να είσαι πραγματικά στρατιωτικός, διαθέσιμος ψυχή τε και σώματι.
Ήρθε η ώρα να δούμε ποιοι αντέχουν τη νέα πραγματικότητα της απόλυτης αφοσίωσης και ποιοι θα συνεχίσουν να αναπολούν με νοσταλγία την “ξεγνοιασιά” και τις βεβαιότητες του ΕΠΟΠ, μιας εποχής που, καλώς ή κακώς, οφείλει να τελειώσει.
Ευελπιστώ σε δημοσίευση ώστε ο κόσμος να καταλάβει πραγματικά τι διακυβεύεται (και όχι αυτά που ακούγονται στα…. “καφενεία”) και ποιες είναι οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στις ΕΔ για το καλό της Πατρίδας!”
Μετά τιμής,
ΔΕΑ(ΠΖ) Π.Κ