(Φωτό αρχείου)
Του Ηλία Προύφα
Μπορεί μέσα από το kranosgr.com, να το έχουμε αναφέρει πολλές φορές. Ίσως να γίναμε κουραστικοί και, ενδεχομένως, δυσάρεστοι σε ορισμένους. Όμως, η πραγματικότητα δεν αλλάζει και δεν μπορούμε να την αποσιωπήσουμε: φέτος, ο θεσμός των έκτακτων μεταθέσεων στον Στρατό Ξηράς χαρακτηρίστηκε από δεκάδες παράπονα και σοβαρές καταγγελίες από στρατιωτικούς σε όλη την Ελλάδα.
Χωρίς να θέλουμε να αναφερθούμε περαιτέρω στα όσα έχουν ειπωθεί, σήμερα δίνουμε βήμα σε μια κραυγή απόγνωσης. Μια επιστολή που λάβαμε από σύζυγο στρατιωτικού – καρκινοπαθή, με αναπηρία 80%. Μια γυναίκα που δίνει καθημερινή μάχη για τη ζωή της και την οικογένειά της. Μια οικογένεια που – όπως η ίδια δηλώνει – αγνοήθηκε παντελώς από τις πρόσφατες έκτακτες μεταθέσεις του ΓΕΣ.
Η καθυστέρηση στην αποστολή των εγγράφων είναι ήδη αντικείμενο εσωτερικού ελέγχου. Ευθύνες θα πρέπει να αποδοθούν. Όταν πρόκειται για ανθρώπινες ζωές, για οικογένειες σε κρίση, δεν χωρούν αδικίες, δεν χωρούν “φωτογραφικές” μεταθέσεις – όπως καταγγέλλεται σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Γιατί δεν προχώρησε η έκτακτη μετάθεση για μια τόσο σοβαρή περίπτωση; Υπήρξε αμέλεια, αδιαφορία ή επιλεκτική μεταχείριση;
Καλούμε τον ΥΦΕΘΑ κ. Δαβάκη, τον ΑΓΕΕΘΑ, Στρατηγό Δημήτριο Χούπη και τον Διευθυντή Μεταθέσεων του ΓΕΣ, Υποστράτηγο κ. Αραμπατζή, να εξετάσουν άμεσα την περίπτωση αυτής της οικογένειας – όπως και κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση – και να δώσουν λύσεις με ανθρώπινη ευαισθησία, διαφάνεια και δικαιοσύνη.
Γιατί πίσω από κάθε φάκελο, πίσω από κάθε υπηρεσιακή μετακίνηση, υπάρχουν άνθρωποι – οικογένειες – αγωνίες – ασθένειες – αξιοπρέπεια.
Ακολουθεί η επιστολή:
Αξιότιμοι κύριοι,
Επικοινωνώ μαζί σας με μεγάλη απογοήτευση και ψυχική εξήγηση, για να σας εκθέσω μια περίπτωση σοβαρής αδικίας που αφορά την οικογένειά μου, με την ελπίδα να δώσετε φωνή σε όσους νιώθουν ότι το σύστημα δεν τους βλέπει.
Ο σύζυγός μου είναι Υπαξιωματικός στον Στρατό Ξηρά. Στις φετινές έκτακτες μεταθέσεις κατέθεσε αίτηση μετάθεσης προς ………. για σοβαρούς λόγους υγείας που έχουν εμένα, τη σύζυγό του, καθώς έχω πιστοποιημένη αναπηρία 80% λόγω καρκίνου.
Το αίτημα και το σχετικό διαβιβαστικό με τα απαραίτητα ιατρικά δικαιολογητικά κατατέθηκαν έγκαιρα στη μονάδα στις …………, όμως για λόγους υπηρεσιακούς έφτασε στο ΓΕΣ στις ………., δηλαδή μετά τη συνεδρίαση της επιτροπής, και έτσι το αίτημα δεν εξετάστηκε ποτέ.
Ως αποτέλεσμα, δεν απορριφθήκαμε – απλώς αγνοηθήκαμε, λόγω καθυστέρησης που δεν οφείλεται σε εμάς. Παρά τις προσπάθειες, μας ενημέρωσαν ότι “θα εξεταστεί στην επόμενη επιτροπή” — όποτε και αν γίνει αυτή — χωρίς καμία εγγύηση και χωρίς να μπορούμε να κάνουμε ένσταση, αφού τυπικά δεν υπάρχει απόφαση να προσβάλλουμε.
Αυτή τη στιγμή:
Εγώ, με διάγνωση και επίσημη αναπηρία, βρίσκομαι μακριά από την οικογένειά μου και τις βασικές μου ανάγκες.
Έχουν δύο ανήλικα παιδιά, και ο σύζυγός μου καλείται να φροντίζει μόνος του, εν μέσω υπηρεσίας.
Ζητήσαμε να μετατεθεί ώστε να υπάρξει υποστηρικτικό περιβάλλον, αλλά η ανάγκη μας δεν μπήκε ποτέ στο τραπέζι.
Δεν ζητάμε χάρη. Ζητάμε μόνο ισότιμη μεταχείριση και την επανεξέταση ενός δίκαιου αιτήματος, το οποίο δικαιώθηκε διοικητικής καθυστέρησης.
Σας παρακαλούμε θερμά να αναδείξετε αυτή την περίπτωση, που δυστυχώς δεν είναι μοναδική, αλλά δείχνει ότι ακόμα και οι οικογένειες με τεράστιες ανάγκες μπορούν να “χαθούν στη μετάφραση” της γραφειοκρατίας.
Με σεβασμό και εκτίμηση
(Τα στοιχεία βρίσκονται στη διάθεση του kranosgr.com)