Του Ηλία Προύφα
Σήμερα, Πέμπτη 25 Ιουλίου, ανακοινώνεται από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας η δεύτερη φάση της αναδιοργάνωσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Πρόκειται για μια δομική παρέμβαση με ξεκάθαρο στόχο την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας, της διακλαδικότητας και της επιχειρησιακής ευελιξίας του στρατεύματος. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία, που έχει τη σφραγίδα του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Δένδια, τυγχάνει ευρείας αποδοχής τόσο εντός των Ενόπλων Δυνάμεων όσο και στην ευρύτερη κοινωνία.
Η πρώτη φάση της αναδιοργάνωσης, που είχε παρουσιαστεί προ μηνών, κέρδισε τις εντυπώσεις, όχι απλώς για τη φιλοσοφία της, αλλά κυρίως για την τεκμηρίωση, τη στοχευμένη προσέγγιση και τη θεσμική σοβαρότητα με την οποία εφαρμόστηκε. Ήταν μια σπάνια περίπτωση στην οποία οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν βρέθηκαν στο επίκεντρο δημόσιας κριτικής, αλλά αντιθέτως, επαινέθηκαν για το βήμα εκσυγχρονισμού.
Ωστόσο –και εδώ εντοπίζεται το παράδοξο της συγκυρίας– την ίδια στιγμή που το Υπουργείο επιχειρεί να χτίσει ένα νέο προφίλ για τις Ένοπλες Δυνάμεις, τα βλέμματα των στελεχών και των οικογενειών τους είναι στραμμένα αλλού: στις έκτακτες μεταθέσεις του Στρατού Ξηράς.
Πρόκειται για έναν δεύτερο κύκλο μετακινήσεων που –ανεπίσημα– χαρακτηρίζεται ανεξήγητος, απρογραμμάτιστος και πολιτικά ατυχής. Οι μεταθέσεις αυτές δημιούργησαν αλυσιδωτές αντιδράσεις, πυροδοτώντας κύμα δυσαρέσκειας στα στελέχη και στους συλλόγους τους, ενώ επικοινωνιακά εξελίχθηκαν σε παγίδα για το ίδιο το Υπουργείο.
Η φράση που ακούγεται πλέον όλο και πιο έντονα εντός και εκτός των στρατοπέδων είναι χαρακτηριστική:
«Ό,τι χτίζει ο Δένδιας, τον κρεμίζει ο Κωστίδης».
Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Αντιστράτηγος Γεώργιος Κωστίδης, φαίνεται να βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής, καθώς παρά τα όσα διαμηνύουν συνεργάτες του ότι την ευθύνη έχει η πολιτική ηγεσία, ανήκει σε εκείνον η ευθύνη για τις έκτακτες μεταθέσεις, που πολλοί τις θεωρούν ”ρουσφετολογικές”.
Η επικοινωνιακή ζημιά που υπέστη το Υπουργείο δεν σχετίζεται μόνο με το περιεχόμενο των μεταθέσεων αλλά κυρίως με τη χρονική συγκυρία και την απουσία επαρκούς εξήγησης προς τα στελέχη, τα οποία καλούνται για ακόμη μία φορά να πληρώσουν το τίμημα του αυτοσχεδιασμού.
Έτσι, ενώ σήμερα παρουσιάζεται μια ακόμα σελίδα θεσμικής ανασυγκρότησης για τις Ένοπλες Δυνάμεις, η σκιά της εσωτερικής αναστάτωσης βαραίνει την εικόνα της ηγεσίας.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι ένα:
Μπορεί να υπάρξει στρατιωτική αναδιοργάνωση χωρίς θεσμική και ηθική δικαιοσύνη για τα στελέχη που τη στελεχώνουν;
Η απάντηση, όπως λένε όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, θα φανεί στο…χειροκρότημα.