Του Ειδικού Συνεργάτη
Ενόψει των επικείμενων αλλαγών Καθώς το στράτευμα εισέρχεται σε μια περίοδο οργανωτικών και επιχειρησιακών αναπροσαρμογών, η συζήτηση γύρω από την επόμενη ηγεσία του Γενικού Επιτελείου Στρατού αποκτά νέο βάθος και ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι επικείμενες κρίσεις, πέρα από διοικητικές μεταβολές, καλούνται να καθορίσουν και την κατεύθυνση της στρατιωτικής φιλοσοφίας της επόμενης περιόδου.
Σε μια εποχή ταχύτατων εξελίξεων και αυξανόμενων προκλήσεων, ιδιαίτερα στα σύνορα και στα πεδία διακλαδικής συνεργασίας, η επιλογή του επόμενου Αρχηγού του ΓΕΣ δεν αποτελεί μόνο θέμα προσώπων, αλλά και ζήτημα εμπιστοσύνης προς τη συνέχεια, τη συνέπεια και τη στρατηγική θεώρηση. Η εμπειρία στο πεδίο, η γνώση των δομών και η θεσμική ευθυκρισία καθίστανται πλέον αναγκαία χαρακτηριστικά.
Ανάμεσα στα πρόσωπα που διατηρούν σταθερά την εμπιστοσύνη του στρατεύματος, διακρίνεται ένας αξιωματικός που ηγείται ενός εκ των πιο νευραλγικών σχηματισμών της χώρας. Με διαρκή παρουσία στην περιοχή ευθύνης του, με νηφαλιότητα στη διοίκηση και προσήλωση στις επιχειρησιακές προτεραιότητες, έχει καταφέρει να εδραιώσει ένα πρότυπο ηγεσίας που συνδυάζει θεσμική σοβαρότητα και επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα.
Η στάση του χαρακτηρίζεται από μετριοπάθεια, οργανωτική πειθαρχία και θεσμική προσήλωση, χωρίς εξωστρέφεια ή προσωπική προβολή. Στοιχεία που, σε συνδυασμό με την αίσθηση ευθύνης έναντι του προσωπικού, συγκροτούν ένα προφίλ αξιωματικού που ενώνει, χωρίς να διχάζει, και επιβάλει σεβασμό χωρίς να τον απαιτεί.
Η ηγεσία του ΓΕΣ απαιτεί ευρύτητα αντίληψης, εθνική ενσυναίσθηση και ικανότητα διοικητικής συνθετικότητας. Η διαχείριση κρίσιμων ισορροπιών, η καλλιέργεια επιχειρησιακής ετοιμότητας, και η διοίκηση με θεσμική συνέχεια, είναι ζητήματα που δεν επιλύονται με εντυπώσεις, αλλά με βάθος χαρακτήρα και συγκροτημένη πορεία.
Σε αυτό το περιβάλλον, η υποψηφιότητα του εν λόγω στρατηγού διατηρεί το πλεονέκτημα της σιωπηλής αξιοπιστίας. Χωρίς να επιδιώκει τον δημόσιο διάλογο, βρίσκεται ήδη στο επίκεντρο της εσωτερικής εκτίμησης, για λόγους ουσίας – και όχι συγκυρίας.
Η τελική απόφαση ανήκει στην Πολιτεία. Όμως το στράτευμα, που κρίνει πρωτίστως από την πράξη, έχει ήδη εντοπίσει τα χαρακτηριστικά που απαιτεί η ηγεσία του μέλλοντος.