Του Ειδικού Συνεργάτη
Ο επόμενος αρχηγός; Ο στρατηγός που ενώνει το στράτευμα χωρίς να φωνάζει
Ο στρατηγός που δεν χρειάζεται να φωνάξει για να τον ακούσεις
Στην εποχή των εντυπώσεων, υπάρχουν ακόμη ηγέτες που μένουν προσηλωμένοι στην ουσία. Ήσυχοι, συγκροτημένοι, ανθρώπινοι. Και το κυριότερο: παρόντες εκεί που τους χρειάζεσαι.
Δεν έχει γίνει ποτέ εξώφυλλο. Δεν έχει ανεβάσει φωτογραφίες από ασκήσεις ούτε έχει συμμετάσχει σε «προωθητικά συνέδρια». Δεν απασχόλησε ποτέ το υπηρεσιακό ραδιόφωνο για το “τι είπε”. Όμως όλοι ξέρουν ποιος είναι. Και κυρίως, πώς είναι.
Ο στρατηγός για τον οποίο μιλάμε δεν ανήκει σε καμία “τάση” και δεν υπάγεται σε καμία ομάδα. Έχει μάθει να διοικεί με μέτρο και να δίνει χώρο στους νεότερους. Πιστεύει πως η ηγεσία δεν απονέμεται από το ΦΕΚ, αλλά χτίζεται στο πεδίο – κι αυτό είναι ίσως που κάνει τη διαφορά.
Παρών στις κρίσεις, απών από τα πηγαδάκια
Όταν υπήρξαν στιγμές έντασης, ήταν εκεί χωρίς να κάνει φασαρία. Όταν απαιτήθηκε να στηρίξει το προσωπικό, το έκανε χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις. Σε ασκήσεις, σε πραγματικά συμβάντα, σε τακτικές αξιολογήσεις, είναι πάντα ψύχραιμος, συγκεντρωμένος, ουσιαστικός.
Είναι ο στρατηγός που δεν σηκώνει τη φωνή, αλλά σηκώνει την ευθύνη.
Δεν ασχολείται με “συνδέσεις” ή διαδρομές εξουσίας. Ασχολείται με τη δουλειά. Και όσοι τον έχουν ζήσει, το αναγνωρίζουν.
Πίστη στον θεσμό, όχι στο χειροκρότημα
Η εμπιστοσύνη του στο στράτευμα είναι ακλόνητη. Αγαπά τους στρατιώτες του, προσέχει τους υπαξιωματικούς, στηρίζει το προσωπικό. Δεν διαχωρίζει με “βαθμούς” και “κύκλους”. Ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα, όχι για τη βιτρίνα.
Δεν κάνει δημόσιες σχέσεις. Κάνει σωστές σχέσεις. Ειλικρινείς. Χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Το όνομά του ακούγεται συχνά – αλλά ποτέ από τον ίδιο
Δεν είναι από εκείνους που επιδιώκουν να “παίξουν” για την κορυφή. Όμως όσοι παρακολουθούν το στράτευμα, ξέρουν καλά πως πρόκειται για έναν από τους ελάχιστους με αληθινή ηγετική στάση.
Και όταν έρθει η ώρα που θα πρέπει να επιλεγεί ο νέος αρχηγός του Στρατού Ξηράς, η κουβέντα θα ξεκινήσει από τα προφανή και θα φτάσει –αναγκαστικά– και στο δικό του όνομα.
Όχι επειδή είναι ορατός. Αλλά επειδή είναι σταθερός.
Ο Στρατός έχει ανάγκη από διοίκηση, όχι διαχείριση
Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι η έλλειψη στελεχών. Είναι η έλλειψη παραδειγμάτων. Και αυτός ο στρατηγός είναι παράδειγμα. Όχι γιατί είναι τέλειος. Αλλά γιατί είναι αληθινός. Σοβαρός. Αξιόπιστος. Στρατιωτικός.
Όταν πέσουν οι τίτλοι και μείνει το έργο, όλοι θα θυμούνται ποιοι έμειναν όρθιοι με ευθύνη – και όχι με χαρτιά.
Και ένας από αυτούς, ίσως ο σπουδαιότερος της γενιάς του, είναι ήδη εκεί.
Χωρίς να μιλά. Αλλά όλοι ακούν.