Του Ηλία Προύφα
Στην υψηλή στρατιωτική ηγεσία, οι ισορροπίες είναι συχνά λεπτές, και κάθε στροφή μπορεί να κρύβει κινδύνους. Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Αντιστράτηγος Γεώργιος Κωστίδης, έχει εδώ και χρόνια εδραιώσει τη θέση του «δεξιά του Υψίστου» – θέση ασφαλείας και επιρροής, που δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν.
Ωστόσο, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, το τελευταίο διάστημα φαίνεται πως έχει εξασφαλίσει και τη «στήριξη της αριστεράς…του Υψίστου», ενισχύοντας τις πλάτες του σε ένα πολιτικοστρατιωτικό σκηνικό που διαρκώς μεταβάλλεται.
Το ερώτημα όμως που αναδύεται είναι το εξής: μπορεί κάποιος να κάθεται και αριστερά και δεξιά του Υψίστου ταυτόχρονα; Στη θεωρία, ίσως. Στην πράξη, όμως, η συνύπαρξη δύο αντίρροπων δυνάμεων σπάνια παράγει σταθερότητα. Αντιθέτως, ενίοτε δημιουργεί τριβές, καχυποψία και τελικά ρήγματα.
Οι πρώτες ενδείξεις αυτών των ρηγμάτων έχουν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται. Ο Αρχηγός, που μέχρι τώρα λειτουργούσε με απόλυτο έλεγχο του επιτελικού του περιβάλλοντος, αρχίζει να αντιμετωπίζει εσωτερικές αντιστάσεις, φήμες και «καλοθελητές» που αμφισβητούν τις επιλογές του.
Ίσως τελικά, η υπερβολική κάλυψη – είτε από δεξιά είτε από αριστερά – να οδηγεί όχι σε ασφάλεια, αλλά σε ακινησία. Και η ακινησία, στο χώρο της ηγεσίας, είναι το πρώτο βήμα προς την αντικατάσταση, παρά τις διαβεβαιώσεις του ”Αυτοκράτορα” στο ΓΕΣ, περί του αντιθέτου…