Με την αντιπυρική περίοδο να ξεκινά και τις πρώτες εντολές να φτάνουν στις μονάδες, ένας στρατιωτικός αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά. Σε επιστολή του, εκφράζει την αγανάκτησή του για το γεγονός ότι, για ακόμα μία χρονιά, καλούνται τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων να αναλάβουν ρόλο που δεν τους αναλογεί: αυτόν του δασοφύλακα.
«Η αποστολή μας είναι η άμυνα της χώρας – όχι η επιτήρηση των δασών», αναφέρει χαρακτηριστικά, σημειώνοντας ότι οι συνεχείς περιπολίες σε δύσβατες περιοχές, χωρίς επαρκή εξοπλισμό, εκπαίδευση ή νομική κάλυψη, δημιουργούν ένα επικίνδυνο προηγούμενο.
Ανάθεση χωρίς σχεδιασμό
Ο αποστολέας της επιστολής τονίζει ότι οι στρατιωτικοί δεν είναι ούτε εκπαιδευμένοι πυροσβέστες, ούτε υπάλληλοι της Πολιτικής Προστασίας. Κι όμως, καλούνται να επιτηρούν δάση, να καταγράφουν ύποπτες κινήσεις και να αντιμετωπίζουν – δυνητικά – πυρκαγιές, χωρίς σαφείς εντολές, χωρίς αποζημίωση και χωρίς προστασία.
Όπως λέει, «οι διαταγές έρχονται, αλλά κανείς δεν ρωτά ποιο είναι το σχέδιο. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη αν κάτι πάει στραβά; Και κυρίως, γιατί ανατίθεται σε εμάς ένα έργο που ανήκει σε άλλους φορείς;»
Σιωπή και κούραση Στην επιστολή περιγράφεται και η ψυχολογική πίεση: «Δεν έχουμε μάθει να παραπονιόμαστε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν φτάνουμε στα όριά μας. Ένας στρατιωτικός δεν μπορεί να είναι παντού – σε ασκήσεις, σε αποστολές, σε πυρκαγιές, σε μετανάστες και τώρα και… σε βουνά. Και όλα αυτά χωρίς κανείς να εξηγεί γιατί». Έκκληση προς την ηγεσία
Η επιστολή καταλήγει με ένα κάλεσμα: «Αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της απειλής που συνιστούν οι πυρκαγιές. Όμως η λύση δεν είναι να επιστρατεύονται οι Ένοπλες Δυνάμεις κάθε φορά που δεν υπάρχουν άλλοι διαθέσιμοι. Χρειάζεται σχεδιασμός, δομές και επενδύσεις εκεί που πρέπει. Οι στρατιωτικοί δεν είναι φθηνό εργατικό δυναμικό χωρίς φωνή. Ζητάμε απλώς σεβασμό στον ρόλο μας».