Επίκαιρη – ενόψει της έναρξης της θερινής περιόδου και του συνακόλουθου αυξημένου φόρτου εργασίας των Πυροσβεστών – παρουσιάζεται η υπ΄ αριθμόν Α51/2025 απόφαση του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αγρινίου.
Η εν λόγω απόφαση, που έφερε στο «φως» ο εργατολόγος Γιάννης Καρούζος δικαιώνει, ως έναν βαθμό τουλάχιστον, τα μόνιμα στελέχη του Πυροσβεστικού Σώματος που κατέθεσαν την κρινόμενη αγωγή, αιτούμενα αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης που υπέστησαν από τη μη χορήγηση των αναπληρωματικών ημερών ανάπαυσης («ρεπό») που δικαιούνταν λόγω της εργασίας που διετέλεσαν πέραν του κανονικού ωραρίου εργασίας τους.
Στην υπό κρίση περίπτωση, οι υπηρετούντες στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Αγρινίου, ισχυρίστηκαν ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν τους χορήγησε τον οφειλόμενο χρόνο ημερήσιας αναπληρωματικής ανάπαυσης που δικαιούνταν ως αντιστάθμισμα στην εργασία που παρείχαν πέραν του κανονικού χρόνου εργασίας, διατεινόμενοι δε ότι η εν λόγω παράλειψη αποτελεί πάγια πρακτική της υπηρεσίας.
Στην εν λόγω απόφαση το Δικαστήριο ξεκίνησε το σκεπτικό του με αναφορά στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και στην υγεία των πολιτών, ως συνταγματικώς προστατευόμενα δικαιώματα (άρ. 5 παρ. 1 και άρ. 21 παρ. 3 του Συντάγματος, αντίστοιχα). Εξάλλου, ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην Οδηγία 2003/88/ΕΚ, η οποία καθορίζει τις στοιχειώδεις προδιαγραφές ασφάλειας και υγείας αναφορικά με την οργάνωση του χρόνου εργασίας, με παράλληλη αναφορά στη δυνατότητα παρέκκλισης που η ίδια θεσπίζει στο άρθρο 17 για τις πυροσβεστικές υπηρεσίες. Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ερμηνεύοντας τη διάταξη, έχει κρίνει ως καίριας σημασίας την κατά το δυνατό σπανιότερη παρέκκλιση από τις προστατευτικές για τους εργαζομένους διατάξεις, στον βαθμό που η μη παρέκκλιση από αυτές θα έθετε την ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου σε κίνδυνο (σκέψη 7 της υπό εξέταση απόφασης). Ακόμη, καθοριστική σημασία για την έκδοση της εν λόγω απόφασης διαδραμάτισαν, μεταξύ άλλων, οι διατάξεις του άρ. 23 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Πυροσβεστικού Σώματος, βάσει των οποίων ο Διοικητής μπορεί να επιβάλλει με διαταγή του, προς τον σκοπό αντιμετώπισης έκτακτων συμβάντων, πρόσθετη εργασία στους υπαλλήλους πέρα από την υποχρεωτική· για την πρόσθετη αυτή εργασία δε, χορηγείται ανάλογος χρόνος πρόσθετης ανάπαυσης.
Κατόπιν των ανωτέρω, και λαμβάνοντας υπόψη τις βεβαιώσεις που προσκόμισαν οι Πυροσβέστες από τις οποίες αποδείχθηκαν οι ώρες απασχόλησής τους, το Δικαστήριο δέχθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παράνομης παράλειψης των οργάνων του Δημοσίου κατά την έννοια της διάταξης του άρ. 105 ΕισΝΑΚ σε συνδυασμό με το άρ. 932 ΑΚ, και ως εκ τούτου το Δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης των Πυροσβεστικών Υπαλλήλων ως προς τις αξιώσεις των τελευταίων που δεν παραγράφηκαν κατ’ άρθρο 140 παρ. 3 Ν. 4270/2014.
Επιδίκασε, έτσι, για κάθε ημέρα αντισταθμιστικής ανάπαυσης που δεν χορηγήθηκε το ποσό των 30 ευρώ, με το νόμιμο τόκο, συμψηφίζοντας παράλληλα τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων, καθώς η αγωγή έγινε εν μέρει δεκτή.
Πηγή: aftodioikisi.gr