Του Ηλία Προύφα
Πριν από λίγες ημέρες, κοινοποιήθηκαν οι έκτακτες μεταθέσεις του Στρατού Ξηράς για το τρέχον έτος. Μεταθέσεις που φέτος δεν απασχόλησαν μόνο τους ίδιους τους στρατιωτικούς, αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης, καθώς χαρακτηρίστηκαν από έναν έντονα πρωτόγνωρο τόνο: τον μεγάλο αριθμό παραπόνων για αδικίες και εξώφθαλμες περιπτώσεις που άφησαν πίσω τους κύματα δυσαρέσκειας. Ήδη το στράτευμα βοά, τα ΜΜΕ, γράφουν συνεχώς τις τελευταίες ημέρες, ενώ και κόμματα τις αντιπολίτευσης προχώρησαν σε ανακοινώσεις.
Η φετινή πρωτοτυπία δεν έγκειται τόσο στον αριθμό των μεταθέσεων όσο στην ένταση των αντιδράσεων. Πολυάριθμα μηνύματα διαμαρτυρίας φτάνουν καθημερινά, τόσο από στελέχη όσο και από οικογένειες στρατιωτικών, καταδεικνύοντας ευνοϊκές μετακινήσεις για κάποιους
Το βάρος των επικρίσεων –δικαίως ή αδίκως– πέφτει πάνω στον Υφυπουργό Εθνικής Άμυνας Θανάση Δαβάκη, ο οποίος βάσει του θεσμικού του ρόλου επικυρώνει τις μεταθέσεις υπαξιωματικών και κατώτερων αξιωματικών (μέχρι και τον βαθμό του λοχαγού). Είναι σαφές, όμως, ότι δεν είναι ο ίδιος εκείνος που επεξεργάζεται ή καταρτίζει τους πίνακες – αυτό γίνεται από το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Ωστόσο, για την κοινή γνώμη και κυρίως για τα στελέχη που αδικούνται, ο υπογράφων είναι και υπεύθυνος.
Η πολιτική ζημιά που έχει προκληθεί στον Θανάση Δαβάκη είναι, όπως μαρτυρούν οι αντιδράσεις, μεγάλη και, ενδεχομένως, ανεπανόρθωτη. Σε μια εποχή όπου η αξιοπιστία των πολιτικών είναι υπό συνεχή αμφισβήτηση, το να χρεώνεται ένας προβεβλημένος κοινοβουλευτικός, με χρόνια ενεργής και έντιμης παρουσίας στο πολιτικό προσκήνιο, αποφάσεις που δεν είναι δικές του, είναι ένα κρίσιμο πρόβλημα που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι ότι κοντά στον Υφυπουργό φαίνεται να υπάρχουν πρόσωπα που είτε δεν μπορούν είτε δεν θέλουν να κατανοήσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Άνθρωποι που διαχειρίζονται ή οφείλουν να διαχειριστούν την εικόνα, τις κινήσεις και το πολιτικό προφίλ του, οι οποίοι είτε υποβαθμίζουν το πρόβλημα είτε το αγνοούν πλήρως. Άνθρωποι που δεν έχουν απολύτως τίποτα να προσφέρουν πολιτικά στον Θανάση Δαβάκη και που ίσως με την αδράνειά τους στο συγκεκριμένο θέμα, θα συμβάλλουν στην άδικη φθορά του.
Αν κάτι απαιτείται αυτή τη στιγμή, είναι μια θαρραλέα αποτίμηση της ζημιάς και μια ακόμη πιο θαρραλέα πολιτική διαχείριση με αλλαγές στις διαταγές μοριοδότησης και έκδοσης τακτικών και έκτακτων μεταθέσεων. Γιατί, όπως όλα δείχνουν, ο Θανάσης Δαβάκης μπορεί να μην έφταιξε, αλλά πληρώνει. Και μάλιστα ακριβά.